1 Aralık 2010 Çarşamba
Eternal Sunshine of MY Spotless Mind (Sar Baştan)
Sildirmek ne güzel olurdu.
Halbuki yaşarken nereden bilecektim ki, sonradan bu kadar acıtacağını. Bilseydim, silinesi şeyler yaşatmazdım kendime. Ama işte olmuyor, olamıyor. Pause ya da stop düğmesi yok ki hayatın. Ya da ileri sarıp, görmek neler olabileceğini ve tekrar geri sarıp, durdurmak mümkün değil. Yaşanacaksa yaşanacak; kadere hakim olunamıyor. Hiç bilemedim ki, insanların, hem de yakın diye bildiklerimin bu kadar uzak olduğunu.
O kadar yakıştıramadım ki onlara bunu...
O kadar emindim ki, durup durup vurmayacaklarından..
O kadar uzaktı ki bize hainlikler..
O kadar eskiydi ki bizim dostluğumuz..
Belli ki onlar sildirmiş anılarını...
"Anıları ayarlama enstitüsü"ne mi gitmeliyim? "Ölü anılar derneği"ne mi başvurmalıyım? Ya da lekesiz bir aklın sonsuz ışıltısını mı yakalamalıyım?
Neye yarar...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Belki de her fani bu vefasızlıkları tadacaktır deyip aldırmamak en iyisi olacaktır. Ne dersin Müge bacım?
YanıtlaSilİmza: Benzer dertlerden muzdarip Leylak:)
Allah derim Leylak bacım ;)
YanıtlaSilİmza: tek olmadığını bilen ama bacısından da destek alınca çok rahatlayan Müge :)
çok tanıdık duygular...
YanıtlaSilherkesin vardır benzer acıları,ama bunu bilmek beni pek rahatlatmamıştı gerçi...
tek istediğim ve çabaladığım;
bu duyguyu kimseye tattırmamak...
Cepaynacım, rahatlamak dediysem "elle gelen düğün bayram" babında diyeyim.. yoksa geçene kadar insizyondan eksizyona kadar varan ruh cerrahisini yaşamamak ne mümkün..
YanıtlaSillekesiz bir akıl, hani süveydası bile olmayan...
YanıtlaSiltam da m.m nin şiirini okurken, bazen herşey kahve kokusuna hapsoluyor, iyi ama unutmamız gereken anılar, kötüleri hatırlatmasın diye...
önce birini yazacağım sonra diğerini... zaten ben hep biraz şiir düşünürüm..
çok sonra yazılır
içinde yaşadığın günlerin şiiri
belleği vardır yaraların
kapandıktan sonra da işleyen
hatta aynı kalmayan kişileri
sökülmüş zamana gönderen
zarfı açar ya da kaparken
adres yanıltmasın sizi
kendinden bile taşınır insan
ne sokağın kalbi, ne kalbin evi
yalnızca şiir kendini seyrediyor şimdi.
diyor önce
sonra "zamanla hiçbirşeyin eskisi kadar acı vermediğini ayrılıklar öğretti bana" diyor ve bitiriyor," unutmadım hiçbiri ama yaşladım"
bende sildirmedim hiçbir anımı ama yaşlandım ve öğrendim beni ağlatanın insanlar değil, anılarım olduğunu.
Sanırım bu hepimizin başına dönem dönem gelen bir durum Müge.
YanıtlaSilBen de bir dönem " Geri Dönüşüm Kutusu" na takmıştım.
Keşke beynimizde olsa böyle bir şey.
Bizi acıtanları, yaşattıklarını göndersek kutunun içine temizlesek zihnimizi.
Sevgilerimle...
Nietzsche demiş ki;
YanıtlaSilVe dostun biri sana kötülük ederse, şöyle de: "Bana ettiğini sana bağışlıyorum; ama kendine ettiğini, -onu nasıl bağışlarım!"
eden, bulur diyelim, Et me Bulma Kurumu'na havale edelim onları :)
Bazen herkesi kendimiz gibi görmek yaptığımız hatalardan. Kendimiz gibi gördüğümüze inandığımız, beklemediğimiz kişiler dahi, hayatları farklı yöne kaydığında değişebiliyorlar çokça. Ne kadar az hata yaparsak, o kadar az yanıyor içimiz. En az hatayla yola devam edebilmek dileğiyle..
YanıtlaSily., sevgili y.,
YanıtlaSilNe güzel yazmışsın. Durdum durdum okudum. Düşünekaldım..
Bir tek şunu diyeceğim ki, o ağlatan anıları yaratanlar da insanlar. İlnevyA'nın da dediği gibi, hata, bazen herkesi kendimiz gibi görmemiz. Aklımızın kıyısından geçmeyenleri, bazı kafalar öyle hince geçiriyorlar ki...
Tomrukcan, havaleye bir damga da benden olsun :)
YanıtlaSilSevgili Özlem, hatta format atmak da mümkün olsa arada :)))
YanıtlaSililnevyA'cım, çok doğru demişsin...
YanıtlaSilHayat PES gibi değil ki, kumandasıyla yön verelim.. ama insanlar pes dedirtiyor işte (vay be, amma da metaforladım ha) :))
Bilgisayara format attırınca önce mutlu, sonra pişman oluruz ya; bana da öyle geliyor. Sildirsen bir dert sildirmesen başka. En iyisi zamana bırakmak, ancak öyle önbelleğe alınıyor :p
YanıtlaSilbırak dağınık kalsın diyelim mi? ;)
YanıtlaSilYaşamımızın her anını PES duygularımızla besleyebilirsek bizden mutlusu olamaz o da
YanıtlaSilbizim elimizde (POZİTİF ENERJİ CENTER)
Bu ara buralarda olamamam, seni unuttuğumu gösteremez . senin yazılarına bayılıyorum Müge'cim..:))
CMRM'cimm bilmem mi hiç unutmadığını. Yorumlarda görünmek gerekmez, kalbimizin bir olduğunu anlamak için. Yine de çokkk sağol :)
YanıtlaSilBence sen o merkezin başkanısın ;)
sil baştan filmini izlediğimde anıları sildirmenin ne kadar saçma olduğunu anladım..çünkü en nihayetinde kötü de olsa bu anılar yaşamamızı ve yolumuzu çiziyorlar .. benden bu kadar mantıklı söz duymak kulağa saçma gelse de :)o yüzden aklında tut müge hepsini gün gelir herşey karşına çıkar:))
YanıtlaSilAnılarıma özel bir muamele yapmıyorum aslında. Ne yaparsak yapalım, anılardan kalanlara da, gidenlere de söz geçmiyor nasılsa.
YanıtlaSilArada bir uğrayanların kıvamı ve içeriği oranında duygu hareketi yaşarım(z) o kadar...
ha bu arada senin yaşın kaçtı?? :)))
(şakaaa)
BAK! bu başkanlık konusunda mütevazi olamiciiiim;)Ne yapayım tek suçum insanları sevmek:)
YanıtlaSilSüper francesca ! gitsen olmuyor...kalsan olmuyor...
YanıtlaSilCWRM adındaki pozitif kanatlı insannn, sesini duyuyorum sanki satırlarında :)))
YanıtlaSilCoşkuların hiç bitmesin :)
sizi çok iyi anladım, çok yakın bir zamanda benzer şeyler yaşadım, en zoru dost bildiğinin bunu yapmış olması, hangi fotoğraftan hangi anıdan silebilirsin ki. Ancak filmlerde olur böyle şeyler diyerek geçiştireceğiz.
YanıtlaSilahh ahh herkesin mi benzer acıları var bu hayatta!!
YanıtlaSilbence sildirmemek en iyisi. her deneyim ayrı bir güzelliktir bu hayatta. unutmayalım ki daha değerlilerimizin nasıl daha da değerli hale geldiğini bilelim her daim...
Ayyyynen öyle!!!
YanıtlaSilAnılarımız ,
YanıtlaSilHer şeyimiz ,
Anılarımız varsa , biz varız .
Silmeye ne gerek var Müge ?
Ya da geri sarmaya ,
Her şey olduğu gibi güzel .