KİTAP-İÇ ÇAMAŞIRI-ÇORAP-ÖSS

Bu link benim kitabın borsa-vari iniş çıkış tablosunu gösteriyor.
http://www.dr.com.tr/Kitap/Dis-Ile-Dus-Arasinda/Muge-Sandikcioglu/Edebiyat/Anlati/urunno=0000000404368

29 Haziran'dan bu yana 3.-1.-5.-7.-8.-13. oldu ve bugün itibariyle 7. sırada. Neredeyse her gün "Dolar ne kadar oldu?", "Altın bugün kaçtan satılıyor?" ya da "Benim kağıt bugün ne kadar kazandırdı?" gibisinden bir merak ve takip halindeyim. Benim gibi dolar, altın ve hisse senedi konularından anlamayan biri için ilginç bir deneyim. Şaka bir yana, sayfayı her tıklayışımda heyecan basıyor.

Bir de garip bir huy edindim: Biri kitabımı aldığını ve okuyacağını her söylediğinde, her defasında kitabımı o kişinin gözünden bir daha okuyorum. Yok, vallahi alamıyorum kendimi. "O, bu yazıda şunu düşünür, şu yazıdan hoşlanır, şunu sevmez, acaba şunda ne tepki verecek..." cinsinden varsayımlara dalıyorum. Hem zevkli hem yorucu bir eylem...

Allah'tan araya oğlanın okul işleri girdi de, pek vakit bulamaz oldum bunu yapmaya. Şimdilerde en çok yazdığım şey, oğlumun yanına vereceklerimin listesine eklemeler. En son "minik el feneri" ekledim. Sanırım bir de düdük ekleyeceğim: deprem korkusu... :( Ama kendisinin, yanına en fazla sayıda koymamı istediği iki şey var: iç çamaşırı ve çorap :)) Bir sürü oğlan annesinden aynısını duydum. Kampusta bir çamaşırcı dükkan açsa, köşe olur kesin :))

Bugün sızlanma yazısı yazmadım. Bu, yazmayacağımın garantisi değil :)
Kıştan bu yana oğluma hitaben bir günlük tutuyorum. Aşama aşama yaşadıklarını, yaşadıklarımızı, sınavlarını, önerilerimi, uyarılarımı, hatta yemek tarifi bile yazıyorum. Okula başlamadan hemen önce teslim ederim diye düşünüyordum ama sanırım o biraz alıştıktan sonra vereceğim. Ayrıca bu sene de kızımız ÖSS'ye hazırlanmaya başladı; onun için de bir defter aldım ve yazmaya başladım. Velhasıl önümüzde ÖSS annesi Müge'den bol miktarda havadis içeren yazılar gelecek. Sabredin az kaldı bitmesine, sadece 1-1.5 sene :)))
(Keşke daha aralıklı doğursaydım şu çocukları... Mesela en az 5 yaş arayla. Biri gitti mi, öbürüyle avunurduk. Yanımızda bir o kaldı diye şımartmaktan tepemize çıkarırdık. Yemeğini elimizle yedirir, yemezse tabakla peşinden koşardık. Uyusun diye ayağımızda sallardık. Baktık ki olmuyor yanımıza alırdık falan... Eğer kızım da İstanbul'a giderse, ki çok istiyor, blogun adını "İçimden Böğürenler" olarak değiştiririm artık. O zaman beni takip etmekten vazgeçmekte serbestsiniz.) :D

Hayırlısı...