Sebepsiz bir yorgunluk, durgunluk,
Sebepsiz bir anlamsızlık, boşluk,
Olur ya bazen, arar insan...
Sebep kaçar, sen kovalarsın.
Belki de onu yakalaman,
Daha beter eder, sanırsın.
Yakalasan bir türlü, yakalamasan...
Sebepsizlik takılır aklına,
N'olur sanki kendi haline bıraksan...
Bir uyursun geçer yorgunluğun,
Bir gülersin geçer durgunluğun,
Bir çiçeğe dikkatle bakarsın, geçer anlamsızlığın,
Yazarsın iki satır, geçer boşluğun.
Bak aslında kendin buldun çareni...
Sana diyorum heeeyyy!
Hakikaten de bana demişsin bacım be, bu aralar aynı böyleyim:)
YanıtlaSiliki gündür böyleyim... ha bire kendimi motive ediyorum:)
YanıtlaSilAynı anda siz iki tatlı bacı benzer şeyleri yazmışsınız!! :)
YanıtlaSilMotivasyona devam... :)
hahhah Müge bizi bi aynı ana doğurmamış zaten:))
YanıtlaSilBen yeni atlattım bu dönemimi, şimdi işi deliliğe vurma safhasındayım :) Ama delilik çok eğlenceli :) bunu söylemeye korkuyorum ama sanırım böyle mutluyum :S
YanıtlaSilAnlıyorum valla seni.. sırada ben varım ;)
YanıtlaSilBen de böyleydim, bebelerin okulu açılınca kendimi buldum iyileştim:))
YanıtlaSildoğru, mutluluk küçük şeylerde aslında:))
YanıtlaSilbuna bişii diyemeyeceğim...kendine yazmışsın sonuçta...Okur ve susarım
YanıtlaSil