48 YILDA ANCAK YAKALANAN AMA İKİ DAKİKADA KAÇAN GAZ

GİRİŞ: Hani böyle zincirleme düşünceler üşüşür de insanın aklına, toparlayamazsın. Zaman zaman zihnini yalar geçer de, bir sonuca varamazsın. Belki de bir sonuca varmayı bile beklemezsin. Sadece düşünürsün. Onlardan BİRİ benim zihnimi ara ara ziyaret eder dururdu ve hatta doğruluğunu kanıtladığında da ziyaretten öte benimle birlikte bir kahve içerdi. Neydi o?
"Her insan bir sabır kotası/kutusu ile doğar. Sanki doğarken elimize tutuşturulan bir kutudur bu. Sanki çocukken verilen harçlıkla ilgili: "al bakalım bu parayı iyi değerlendir, har vurup harman savurma" denilircesine, "bu kutuda senin hayatın boyunca ihtiyacın olan 'sabır' var. Dikkatli kullan, hızla tüketme, ama yeri gelince de kullanmasını bil," deniyor gibi gelir bana hep.

GELİŞME: "Nasıl yaşamak lazım? Hayatın sırrı ne?" sorularının cevabını buldum!! Birşeyler olumsuz ya da kötü gittiğinde 'nerede hata yaptım?" demeye gerek kalınmamasının yolunu buldum!!

Her yaşın hak ettiği duyguyu/enerjiyi/düşünceyi kararınca, yerli yerinde, tam da zamanında yaşamak lazım. 

Hani derler ya "her şey zamanında" diye, o hesap. Hiçbir insan evlâdı, hiçbir yaşında, bunu diyenleri (kimse onlar artık) hiç dinlemedi, dinlemek istese de yapamadı, uyarılsa da uymadı. Çünkü daha önce bunu gerçekten yapıp da örnek olan olamadı. Uyaranlar kendi kaçırdıklarına yanarken, arkadan gelenler de yanmasın isterler. Ama "laf değil, eylem görme" ve "başına gelmeden anlamama" takıntısı olan insan evlâdı direnir. Anlık farkındalıklar sonrasında anlaşılır ki, bunun aslında insanın kendini bilmeye başlamasıyla yapılması gerektiği görülür. Ah ama o direnç yok mu! İllede sobaya değeceğiz.

Ergenliğini, onlarca baskı vs yüzünden olgunluk dönemi gibi yaşayanlar, olgunluğa eriştiğinde ergenlik yaşamaya başlıyor. Zamanında yaşanmayanlar ya da 'o zamanın hak ettiğinden de fazla' yaşananlar dengeleri alt üst edebiliyor. Her yaşın, dönemin yakışanı farklı. Her duygunun yeri, zamanı, süresi, kotası ve miktarı belli ama "sonradan öğretilenler" (ailesel, çevresel, toplumsal) bunun bu şekilde yaşanmasına engel oluyor.
Sabır
Çalışmak
Öğrenmek
Âşık olmak
Eğlenmek
Para harcamak
Dinlenmek vs vs vs...
Vaktinden önce fazladan kullanıldığında, geriye az kalıyor. YA DA vakti gelmişken gerektiği şekil ve miktarda kullanılmazsa, ilerde yersiz ve zamansız kullanılıyor.
Her iki durumda da 'üzüntü, pişmanlık' yaşanıyor. Her yaşın hakkını vermeyi, kim öğretebilir insan evlâdına? Dinleyeni olur mu?

SONUÇ: Sanki müthiş bir buluş yapmış gibiyim. Blogdaşlarımın yaş dönemlerini düşününce, "aramıza hoş geldin" denebileceğini de biliyorum. E madem sonunda buldum, bari kendi çocuklarıma yön göstereyim, diyorum. Ama dinlerler mi beni? Kodlarını yıkmak mümkün mü? Gazından patlayarak giren ve gelişen yazımın, gazının kaçmaya başladığı andır bu an, sevgili okur... "Keşke....." demeyen bir insan hamuru oluşturmak ve karmak mümkün değil sanırım.
YENİ GAZ: Elimden geleni yapacağım arkadaş :) Kendim için de!