Bloglar kapanıp da, sudan çıkan balığın ruh haline kurduğum empati tavan yapınca, çareler aramaya başladım. Gerçi çare seçeneği olarak hazırlop bir şekilde, takip ettiğim bir hocam mail marifetiyle yeni bir blog açtığını bildirdi. "Wordpress" adı altındaki bu yeni site, bir anda başımın sol üst tarafında bir ampul yaktı ve bu ışık gözlerimi aldı. Neden olmasındı... Hı neden neden?? Pekâla da olabilirdi. N'apmak lazımdı? Basitti; hemen o siteye girilip, yeni bir blog doğumu sağlanacaktı. Her ne kadar üvey bir durum söz konusu idiyse de, "blogsuz yaşayamam abi" gibisinden obsesif bir patoloji ile baş edilmesi gerekiyordu. Doğal olarak oluşamayan gebelikte, önce tüp ve şimdilerde de kimyasal bebek çözümleriyle doğaya baş kaldıran insanoğlu, neden bir başka blog yaratamasındı.
Bu heves, gayret, heyecan ve tezcanlılıkla "wordpress" dünyasına girildi. Hesap açıldı. Yeni kayıt, yorumlar, takipçiler vs gibi hizmetlerin alt yapısı araştırıldı. "Yeni blog'um ahanda burdadır, bundan kelli" diyen hocamın blogu bir güzel incelendi. Altından girildi, üstünden çıkılamadı. Çünkü ruhsuzlukta kendini kat be kat aşmış olan bu sitede Müge resmen üşüdü, kanı çekildi, rengi kaçtı, tansiyonu düştü. "Nerede benim blogspotumun sıcaklığı, nerede benim dostlarım, nerede benim elimin tersiyle bile her hareketimi rahatça yaptığım blogum" diye hıçkırık seslerimi duyduğum an, kapıyı çarptığım gibi çıktım siteden. "Elveda wordpress, anca giderim".
O arada nasıl olduğunu bir türlü anlayamadığım, anlamak için de pek bir çaba harcamadığım bir şekilde, sadece kumanda panelime girebilir olmaya başladım. "Yeni kayıt"a korka korka tıklayıp, birkaç satır yazıp, yayınlayabildiğimi, hatta yorumları da görebildiğimi fark edince, havai fişekleri patlattım. Ama ne blogumu görebiliyordum, ne de yorumlara cevap yazabiliyordum. Art arda gelen "dns Mügeee, dns" çığlıklarıyla yırtınırken, dna'mı değiştirip, bu defa da "blogcu.com"a daldım. "Hımmm burası daha bir blog dekorasyonunda sanki" diye ümitlerimi cilâlamaya başladım. "Egedenses" adı altında bir Egeli hava estireyim, e bundan sonra artık otlu yemek tarifleri yazarım gaari, diye kendimle kendi başıma dalgamı geçerken, bir yandan da bu blog sitesini kurcalar oldum. O da ne, blog değil, sanki Facebook. "Paylaş", "beğen", "son eklenenler" vs gibisinden bir kargaşa ortamı. Son bir sabır atağıyla yazılan yazıları okuyayım dedim. Yok abi nerede buradaki kalite. Körlerle sağırlar birbirini ağırlar minvalindeki, bu hafiften 'sosyalleşme' kokulu com da beni mutlu etmedi. Blogspot'suz hava sahası serotonin düzeyimi düşürdükçe, başladım dns'in peşine düşmeye.
Anladım ki, insanın yaşı ilerledikçe, Alzheimer bulgusu babında, alışkanlıklarına yapışıp kalıyormuş ve hayata seyri bozan bir düzen girince, error veriyormuş. Wordpress ve blogcu.com'un bünyemde yarattığı öksürük ve damar tıkanıklığının merhemi, "bağdaştırıcı nerede, bulamıyoruuum" çığlığıyla "geri dönüş operasyonu" yaratmakmış. İlk yardım ekiplerinin hayat kurtaran mailleriyle, öhhhöööö diye temizlenen ciğerlerim, bloguma ve sizlere yeniden kavuşmamı sağladı. "Akşama babaaacığımm, unutma blogspot getiiirrr".
Haa bu arada, şu uzak kaldığımız süre içinde Linda gibi yırtınırcasına kızmayı pek güzel öğrendim, haberiniz ola :) Ağzımdan tükürükler, gözlerimden alevler çıkarıyorum artık. Yönetmenimizin "tamam kestim" demesine kadar hırlayan ben, o anda Müge'leşiyorum; ay nasıl hoş bir duygu bu... (Çift kişilik illeti).
 |
| Yorgun Müge ile yırtıcı Linda metamorfozu :p |
Bunların dışında yorgunluk tavan yapmaya başladı sanırım; her yerim ağrıyor, uyanasım gelmiyor, bir de sağ bileğimde bir ağrı peydahlandı :( Elimde bandajla geziyorum. Evdeki tabip, karpal tünel sendromu olabilir, dediği anda bir offf çektim, karşıki az karlı İzmir dağları inledi. Acık da şikayet edesim geldi yahu...
"Evladım bakkaldan bana bir Gripin kap da gel" modundan hızla çıkmam ve enerji rezervlerimi yeniden doldurmam lazım. Reiki yollayın bana anacım..
Ya orası çok soğuk gerçekten, yaşlılık falan değil, site kötü bence.
YanıtlaSilBen de korka korka tıklıyorum o kırmızı gözlerine giresice yazı çıkacak diye, her seferinde.
hahahahahahaahahha Mügeeeeee, çok uzun zamandır bu kadar arka arkaya kahkaha atmamıştım, yazın bana ilaç oldu.
YanıtlaSilBak ne diyeceğim, yalnız değilsin, ben de bu sendromu yaşayanlardanım ! bir telaş wordpress yapayım dedim, hatta bütün bloğu olduğu gibi taşıdım oraya amaaaaa ! ı ııhh.. ruhsuz sözcüğü bana da uygun geldi bak. Olmadı işte, pres ütüye girmiş gibi ordan aynen geri manevra yaptım buraya... ve bütün maili olan blog komşularıma hababam mail döşendim.. burdan milim bir yere kıpırdamam ! işte o kadar... mezarımı da buraya kazsınlar bak vasiyetimdir :)))) bütün komşularımda o gün bol sütlü fıstıklı irmik helvası fotoları yayınlasınlar lütfen.. (pek severim) :)))
oh beeeeee.. ben de itiraf ettim kurtuldum (di mi?) :P :)))
Aslısın, sağol ya canım.. valla rahatladım bak şimdi :)
YanıtlaSilMomentooossssssss, dns'lerine gurban olduğum arkadaşımm :))) mezarı, helvayı karıştırma şimdi.. bak sağ salim buradayız.. Nazarlar değemesin işşşşallah yarebbicim :)))
valla ben anlamam, itiraf yaptım bir de üstüne cila vasiyet.. :) n'oluuurrr n' olmaaaaz :))))
YanıtlaSil(nazar değmeyecek bak görürsün.. uygun bir "dna" bulamıyoruz ama sen iste, ben de daha ne dns' ler var.. :))))
Mügeeee, eğer bileğindeki carpal tunnel sendrom ise artık bacı olduğumuz kesinleşti, tıpkısının aynısından iki bileğimde de mevcut:)) Ama o ağrıdan çok uyuşma yapar bea, sen Linda iken biryerlere ya da birilerine çarpmış olmayasın o elinle:))
YanıtlaSilAhan da o Wordpress bana da bir kötü geldi, bir girdim, ruhsuz bir pansiyon havası algılayıp resepsiyona dahi uğramadan kaçtım. Boşver az olsun bizim olsun, blogspotta kalalım, DNA larımızla oynar oynar gireriz yaratık moduna geçene kadar:)
Üptüm seni bacıcaaazım, diş ağrım bugün daha iyi ama doktorum muayenehaneye kar nedeniyle gelemediği için Cumaya kaldı randevum...
Mügecim hislerimin tercumanı olmuşsun. Blogspot kadar sıcak bir blog sitesi bulunabileceğini hiç sanmıyorum. en hala bu işte diğer blog sitelerinin parmağı olduğundan şüpheleniyorum ya. Havaların ani değişikliği hepimizi dağıttı. Ben de zor uyanıyorum her tarafımda garip katlanılabilir ama can sıkıcı ağrılar. Geçecek herhal, kar kar dedik al sana kar dedi. Kışın keyfi geldi gelmesine de. Bu kadar yeter şimdi güneş aç bakim.
YanıtlaSilYaşla bi ilgisi yok onun valla ben hiççç gitmedim bile ne işimiz var başka ellerde, kimselere vermem blogspotumu :)
YanıtlaSilgeçmiş olsun bu arada :(
Ben de wordpress'in o ruhsuzluğunu sevmiş gibi miyim neyim? Hem de diderek daha fazla seviyorum sanki:-)
YanıtlaSilhoşgeldin mügeciğim:)
YanıtlaSililk şok ile taşıdım ben de wordpresse blogu...
duruyor orada ama ne gidesim,
ne bakasım var...
morg gibi geliyor orası:(
fakat blogspotda iyice cozuttu...
bir var bir yok...
Bacıcım bak şimdi kendime de şaşırdım, çünkü karpal kelimesini duyduğum an, aklıma nedense sen gelmiştin. Ya daha önce bahsettin de, aklımın bir kenarında kalmış ya da erenlere karıştım ben :)))
YanıtlaSilDr.a gitme konusunda feci özürlü olduğum için şu an vaziyeti idare ediyorum. Bakalım zaman ne gösterecek.
Dişinle ilgili de kolaylıklar diliyoree..
Defnecim haklı olabilirsin; rekabet sınır tanımıyor.
YanıtlaSilAğrılara gelince, bir gün var, bir gün yok.. ama benimki galiba daimi üşüyen insanın büzüşmekten yorulan kas ve kemiklerinin ağrısı :)))))
Fundacım, burası blogspot buradan çıkış yokkk ;)))
YanıtlaSilAyrıca çok teşekkür ederim canım :)
Sibelcim, sevdiysen sorun yok. Benimki biraz tutucu bir yaklaşım aslında. Burası açılmasaydı, kullandığım sıfatları yalayıp yutardım mecburen..
YanıtlaSilsevgiler :)
Cepaynacım, ben taşıyamadım bile.. iyi de oldu.. burdayız, mutluyuz, gururluyuz ;) Uğraştırmasınlar artık bizi yaa..
YanıtlaSiltaşınmak bana çok zor geliyor hatta bırakıp gitmek ağır geliyor ısrarla buradayım sonumu bekliyorum sanki:(( blogspotun tadı başka güzel :)
YanıtlaSilMeyracım, bundan sonra sorun çıkacağını sanmıyorum.. Yani umarım.. :)
YanıtlaSilMügecim, mimledim seni :)
YanıtlaSilSuper! Hala bloguna girebiliyoruz. Ruhsuz cansiz yerlerde yeniden blog olusturman gerekmeyebilir.
YanıtlaSilAyrica ne yasliligi genceciksin. Agri sizi hepimizde oluyor. Gecer hic merak etme. Pozitif enerjini, esprili halini kaybetme yeter.
aman burada kalalım Didemcimmm.. burası oturma odamız gibi sıcacık ve çok alıştık birbirimize.. diğer blog araştırmalarımda kendimi nasıl yalnız hissettim anlatamam.. :((
YanıtlaSilmügecim neredesin ayolcum* ?? :))
YanıtlaSilhayatım annem ameliyat oldu dizinden.. onunla meşgulüm.. çok şükür her şey yolunda..
YanıtlaSilçok yazasım geliyor ama vakit ayıramıyorum.. sonra da konsantrasyonum kaçıyor.. neyse telaşları atlatınca gelirim.. sağol ilgine, merakına.. çokkk teşekkür ederimm!!! :)
geçmiş-gitmiş olsun dileklerimle..onu yerime öpüver..kendine de iyi bak...beklenensin..:))
YanıtlaSilçok teşekkür ederim crazy'cimmm.. iletirim anneme :)
YanıtlaSilblogumu da, sizleri de çok özledim.....